கான்பிடன்ஸ் கார்னர்

விவசாயம் செய்து கொண்டிருந்த அந்த மனிதரின் நண்பர்கள் பலரும் வைரம் விற்பனை செய்து பெரும் செல்வம் குவித்தனர். இவரும் தன்னுடைய வயலை விற்றுவிட்டு வைர வியாபாரம் தேடிப்போனார். வாய்ப்புகள் கிடைக்காமல் வருந்தினார். இவரது வயலை வாங்கியவர், ஒரு நாள் வயலை உழுதபோது கிடைத்த கல்லை ஆய்வு செய்தார். அந்த வயலே வைரச் சுரங்கம்

தான் அழகில்லை என்ற தாழ்வு மனப்பான்மை அந்தப் பெண்ணுக்கு. உணவகம் ஒன்றில் ஒரு தோழிக்காகக் காத்திருந்தார். மற்றவர்கள் பார்வையில் படுவதில் அவளுக்கு மிகுந்த கூச்சம். நகம் கடித்து, நடுங்கிக்கொண்டு அமர்ந்திருந்தார்.. தூரத்து மேசையில் அமர்ந்திருந்த ஒருவர் பார்த்துக் கொண்டேயிருந்தார். பணிப்பெண்ணை அழைத்து ஏதோ சொன்னார். அதற்குள் அந்தப் பெண்ணின் தோழியும் வந்து சேர்ந்தார். சாப்பிட்டு

அந்தப் பெண்ணுக்கு நடுத்தர வயது. வாழ்வில் எதிலுமே பிடிப்பின்றி இருந்தார். வீடு முழுவதும் இருளடைந்து – தூசுபடிந்து கிடந்தது. அந்தப் பெண்ணின் ஒரே பற்றுக்கோடு, பக்கத்து வீட்டுக் குழந்தை. ஒருநாள் அந்தக் குழந்தை அழகிய ரோஜா ஒன்றைக் கொண்டு வந்து தந்தது. மிகவும் மகிழ்ந்த அந்தப் பெண், ரோஜாவை வைக்க பூ ஜாடியை எடுத்தார். அதன் … Continued

பொம்மைத் தொலைபேசியுடன் குழந்தை தன் கற்பனை சிநேகிதியுடன் பேசிக் கொண்டிருந்தது. மடியில் இருந்த பொம்மையை சுட்டிக்காட்டி, “இவளை வைத்துக் கொண்டு என்ன செய்வதென்று தெரியவில்லை. அடங்கவே மாட்டேன் என்கிறாள். சமாளிக்கவே முடியவில்லை”. இந்தக் கற்பனை உரையாடலைக் கேட்ட குழந்தையின் தாய்க்கு அதிர்ச்சி. தன் சிநேகிதிகளுடன் பேசுவது குழந்தையின் மனதில் இப்படியொரு

ஓர் அரசனின் விருந்தில் கலந்துகொள்ள விரும்பிய பிச்சைக்காரன் முன் ஒரு தேவதை தோன்றி அழகான ஆடை ஒன்றைப் பரிசளித்ததுடன், இந்த ஆடை எப்போதும் அழியாது என்ற வரமும் கொடுத்தது. ஆனாலும் பிச்சைக்காரனுக்கு, தன்னுடைய ஒரே கந்தல் ஆடையை இழக்க மனமில்லை. அதையும் மூட்டையாகக் கட்டிக்கொண்டு அரச விருந்துக்குப் போனான். அணிந்திருந்த ஆடை கண்டு அனைவரும்

வாஷிங்டனில் வீதியோரமாய் அந்த வயலின் கலைஞர் வாசித்துக் கொண்டிருந்தார். நாற்பத்தைந்து நிமிடங்கள். அற்புதமான இசை. நின்று பார்த்தவர்கள் ஆறுபேர்கள் மட்டுமே. அவர்களும் கடிகாரத்தைப் பார்த்துக்கொண்டே நடந்தார்கள். நின்று பார்க்க விரும்பிய குழந்தைகளை, நேரமாகி விட்டதென்று பெற்றோர் இழுத்துச் சென்றார்கள்.

அந்த நாத்திகர் வனப்பகுதியில் நடந்தார். காலைச் சூர்யோதயத்தைக் கண்டு ரசித்தார். பறவைகளின் இசை கேட்டு சிலிர்த்தார். இயற்கை அழகில் லயித்தார். எதிரே ஒரு சிங்கம் பாய்ந்து வந்தது. கடவுள் உடனே வந்து காப்பாற்றினார். இதை ஒரு பக்தர் கேள்விப்பட்டு கடவுளிடம் கோபித்துக் கொண்டார். “காலமெல்லாம் கடவுள் இல்லை என்று சொன்ன மனிதனை நீங்கள் ஏன் காப்பாற்றினீர்கள்?” … Continued

அந்த மனிதருக்கு நண்பர்கள் உண்டு. ஆனால் அவர்கள் சொல்வதை அவர் கேட்பதில்லை. புதிதாக வீடு கட்டியிருந்தார். புதுமனை புகுவிழாவிற்கு நண்பர்களை அழைத்திருந்தார். எல்லா நண்பர்களுமே அந்த மனிதரின் அழகிய புகைப்படம் ஒன்றை பெரிதாக்கி சட்டமிட்டு அன்பளிப்பாக ஆளுக்கொன்றை அளித்தார்கள். காரணம் கேட்ட போது நண்பர்கள் சொன்னார்கள், “உனக்கு நிலைக்கண்ணாடியைப் பரிசளிக்க

யார் பிச்சைக்காரன் என்பதில் ஓர் அறிஞர் தீர்ப்புச் சொல்ல வேண்டியிருந்தது. அவர் தெளிவாகச் சொன்னார். “பிச்சை எடுப்பவனை எல்லாம் பிச்சைக்காரன் என்று சொல்ல முடியாது. சராசரியான பிச்சைக்காரன் ஒருவனின் வாழ்க்கையை முதலில் பாருங்கள். மூன்று அம்சங்கள் தெரியும். முதலாவதாக, எது நடக்க வேண்டும் என்பது அவன்

அந்தத் தெருவில் இரண்டு குதிரைகள் இணைந்தே திரியும். பார்ப்பதற்கு இரண்டும் ஒன்று போல் தெரியும். நெருங்கிப் பார்த்தால் ஓர் உண்மை புரியும். இரண்டு குதிரைகளில் ஒன்றுக்குக் கண் தெரியாது. கண்தெரியாத குதிரையை அதன் உரிமையாளர் கட்டிப்போடவில்லை. இன்னொரு குதிரையுடன் மேயவிட்டார்.