வாழ்வின் வெற்றிக்கு மூன்றே வரிகளில் வழி காட்டப் போவதாய் அந்த ஞானி அறிவித்தார். அந்த நாளில், அவருடைய ஆசிரம வாயிலில் ஊரே கூடியது. வெற்றி – தோல்வி – பகிர்தல் என்ற மூன்று வார்த்தைகளை சொல்லி, மெல்ல நகர்ந்தார் ஞானி. கூட்டம் பின் தொடர்ந்து விளக்கம் கேட்ட போது சொன்னார். ”தோற்போம் என்ற
தன் பக்கத்து வீட்டுக்காரர் மீது பழியான வழக்கை ஒருவர் கொடுத்தார். தன் எதிரி பற்றி ஏராளமான அவதூறுகளையும் பரப்பினார். அவர் குற்றமற்றவர் என்று நிரூபிக்கப்பட்டது. நீதிபதி, அவதூறு பரப்பியதற்கும் அபராதம் விதித்தார். ”பழைய சொற்கள் என்ன பாதிப்பை ஏற்படுத்தும்” என்று வாதாடினார். தன் எதிரியைப் பற்றி எழுதியதை எல்லாம் தாளில் எழுதி, கிழித்து, காற்றில்
அந்த நதியின் மேற்பரப்பு பனியால் இறுகியிருந்தது. கால் வைத்துக் கடந்தால் உடைந்து உள்ளே இழுத்துவிடுமோ என்ற தயக்கத்தில் கைகால்களை மண்டியிட்டு தவழ்ந்து அங்குலம் அங்குலமாய் தாண்டிக் கொண்டிருந்தார் ஓர் இளைஞர். ”தள்ளுங்கள்! தள்ளுங்கள்!” என்று குரல் கேட்டது. கையில் இருபது கிலோ எடையுடன் வேக வேகமாய் ஒரு பெரியவர்.
தான் வெளியூர் சென்று திரும்பும்முன் தான் எழுதிய நூலைப் படித்து முடித்துவிடுமாறு குருகுலத்தில் சீடர்களிடம் சொல்லிச் சென்றார் அந்த குருநாதர். எல்லோரும் முழுமையாகப் படித்து முடித்திருந்தார்கள். ஒரே ஒரு சீடர், அதில் ஒரேயொரு வரியை மட்டுமே படித்ததாக சொன்னார். மிகக்கடுமையாய் ஏசினார் குரு. சீடர் முகம் வாடவில்லை. ஓங்கி அறைந்தார் குரு. அந்த இளைஞர் வருந்தவில்லை. … Continued
ஒரு மனிதர் எதற்கெடுத்தாலும் எல்லோரிடமும் சத்தம் போட்டுக்கொண்டே இருப்பார். ஒலிகளை ஆராயும் விஞ்ஞானி ஒருவர், ஒரு முறை அவரது பதட்டங்களையும் போடுகிற சத்தத்தையும் கவனித்துக்கொண்டிருந்தார். தன் மனைவியிடம் காபி சூடாக இல்லை என்பதற்காக அவர் அப்போது சத்தம் போட்டுக் கொண்டிருந்தார்.
“நல்லவர்கள், தீயவர்கள் இருவருமே காக்கப்பட வேண்டியவர்கள் என்கிறீர்களே சுவாமி! இது எதனால்?” என்று சீடர் குருவிடம் கேட்டார். குரு எதுவும் பேசாமல், கையிலிருந்த நோட்டில் ‘உ’ என்னும் எழுத்தைத் தலைகீழாக எழுதினார். சீடரின் நோட்டைக்காட்டி, “இது என்ன?” என்று கேட்டார்.
பகவான் பிரபுபாதாவிடம், அணுகுண்டைவிடவும் சக்திமிக்க ஆயுதம் எதுவென்று கேட்டபோது, அவர் சொன்ன பதில், “ஆலயமணிதான் அணுகுண்டைவிட சக்தி மிக்கது” என்பதாகும். அணுகுண்டு வெடித்தால் சுற்றிலும் இருக்கும் மனிதர்கள், விலங்குகள், தாவரங்கள் என்று பலவற்றை அழிக்கிறது. ஆனால், பிரார்த்தனைப்
ஆப்பிரிக்கப் பழங்குடியினர், பயன்தராத மரங்களை வெட்டுவதில்லை. மரத்தைச் சுற்றி வட்டமாக நின்று கொண்டு வசைச் சொற்களை வீசுவார்கள். கெட்ட அதிர்வுகள் சுட்டுச்சுட்டு அந்த மரம் பட்டுப்போய்விடும். எதிர்காலத்தில் பயன்படக்கூடிய மனிதர்களைக்கூட அவர்களின் அப்போதைய செயல்திறன்
அக்பரிடம் ஓர் அறிவாளி சவால் விட்டார். “என் வேலைக்காரன் பெருந்தீனிக்காரன்! அவனை ஒரு மாதம் வைத்திருந்து ஊட்டச்சத்துமிக்க உணவுகளைக் கொடுங்கள். அவன் வேலையோ உடற்பயிற்சியோ செய்யக்கூடாது. ஆனால் ஒரு கிலோகூட எடை கூடக் கூடாது!” பீர்பால் அரசர் சார்பாக அந்த சவாலை ஏற்றார். மூன்று வேளைகளும் மகத்தான விருந்து படைக்கப்பட்டது.
வீட்டை அழகாக வைத்திருக்க விரும்பிய ஒருவர் நிறைய செடிகொடிகளை நட்டு வைத்தார். உரமிட்டார். நீர் பாய்ச்சினார். செடிகள் பெரிதாக வளரவில்லை. பக்கத்தில் ஒரு பூங்காவைப் பராமரிக்கும் கிழவரிடம் அந்தப் பொறுப்பை ஒப்படைத்தார். இரண்டே மாதங்களில் செடி கொடிகள் செழித்து தழைத்து வளரத் தொடங்கின. வீட்டின் உரிமையாளருக்கு வியப்பு. அதே தண்ணீர். அதே உரம்.