தன்னை விமர்சித்து வந்த மொட்டைக் கடுதாசியால் மனமொடிந்து போயிருந்த அந்த மனிதரை உலுக்கியது, “அவருடைய ஐந்து வயது மகனின் அழுகுரல். தன் பாடப் புத்தகத்தில் இருக்கும் புலியின் படத்தைப் பார்த்து பயந்து அதைப் பிரிக்க மாட்டேன் என்று அழுது கொண்டிருந்தான் அந்தச்
புகழ்பெற்ற ஓவியர் ஒனாயர், ரூமேட்டிஸம் நோயால் பாதிக்கப்பட்டார். கடும் கைவலியைப் பொருட்படுத்தாமல் ஓவியங்களை வரைந்து கொண்டிருந்தார். அவருடைய நண்பர், “வயதான காலத்தில் வலியின் உச்சத்தில் வரைவது அவசியமா?” என்று கேட்ட போது ஒனாயர் சொன்னார், “வலி நீடிப்பது சில மணி நேரங்கள். வரைவதன் இன்பமோ பலநாட்கள் நீடிக்கும். வரைகிற ஓவியமோ
பள்ளி நாடகத்தில் தேர்வுக்குழு முன் அந்தச் சிறுவன் ஆர்வமுடன் நடித்துக் காட்டினான். இரண்டு மூன்று வாய்ப்புகள் தரப்பட்டன. அவனுடைய நடிப்பு தேர்வுக் குழுவினரை ஈர்க்கவில்லை. பள்ளி ஆண்டு விழாவில் அவன் பார்வையாளராக மட்டுமே இருக்க முடியும். உற்சாகத்துடன் வீடு திரும்பிய
இரண்டு சண்டைக் கோழிகள் மோதிக் கொண்டன. தோல்வி பெற்ற கோழி மூலையில் சென்று முடங்கிக் கொண்டது. ஜெயித்த கோழி கொக்கரித்துக்கொண்டே கொண்டையை சிலுப்பி நிமிர்ந்து சென்றது. வானத்திலிருந்து வல்லூறு பாய்ந்து வந்து கோழியை அள்ளிச் சென்றது. தோற்ற கோழி பம்பிப்பம்பி வெளியே வந்து, தன்னை வெற்றி கொண்ட எதிராளியின் தோல்வியைக்
கனவுகளை இலக்குகளாக மாற்றுவதும் இலக்குகளை எட்டுவதும் நடைமுறையில் சாத்தியமா என்று கேட்டான் அந்த இளைஞன். பெரியவர் பதில் பேசாமல் தோட்டத்திற்குத் தண்ணீர் பாய்ச்சிக் கொண்டிருந்தார். பொறுமையிழந்த இளைஞன், “பதில் தெரியவில்லையா?” என்றான். “பதில் சொல்லிவிட்டேன்” என்றார் அவர். “செடிகளில் பூத்திருக்கும் பூக்களே கனவுகள். செடிகளை
பெஞ்சமின் ஃபிராங்க்ளின், ஃபிலடெல்ஃபியாவின் வீதிகளில் வெளிச்சம் நிரப்ப, உள்ளூர் நிர்வாகத்திடம், விளக்குகள் அமைக்க வேண்டினார். அவர்கள் ஏற்கவில்லை. பிறகு, தன் வீட்டு வாசலில் பிரம்மாண்டமான விளக்கை அவரே அமைத்துக் கொண்டார். அதன் ஒளியைப் பார்த்து மக்கள் உள்ளூர் நிர்வாகத்தை வற்புறுத்தி தெரு விளக்குகள் அமைக்கச் செய்தனர். உதாரணமாய்
சிறையிலிருந்து தப்பித்த அந்தக் கைதி, ஒரு நதியைக் கடந்தாக வேண்டும். இருட்டில் ஓடிவந்தவன் தட்டுத்தடுமாறி படகொன்றில் ஏறி வேகவேகமாய் துடுப்புப் போடத் தொடங்கினான். திசை தெரியாததாலோ என்னவோ மறுகரை வரவேயில்லை. துடுப்பு பிடித்தபடி தூங்கிப் போனான். காலையில் அவனை எளிதாகக் கைது செய்தனர். காரணம், கரையோரம் கட்டப்பட்டிருந்த படகின்
சிங்கத்திடம் வேலைக்குச் சேர்ந்தது அணில். சிங்கம் வேலை வாங்கிக்கொண்டே இருந்தது. சம்பளம்? “என்ன அவசரம்! உனக்கு என்ன பிடிக்கும் என்று தெரியும். அவசியம் தருகிறேன்” என்றது சிங்கம். பல ஆண்டுகள் கழிந்தன. முதுமையடைந்த அணில் ஓய்வு பெற நினைத்தது. கணக்கைத் தீர்க்குமாறு கேட்டது. விடைபெறும் நாளன்று ஒரு வண்டி நிறைய கொட்டைகளையும்
கள்ளிச் செடிகள் சலித்துக் கொண்டன. “மனிதர்கள் மடையர்கள்! எங்களை வீட்டுக்கு வெளியே நிறுத்தி விடுகிறார்கள். எங்கள் முள்முனைகளைப் பார்த்து எள்முனை அளவுகூட பயப்படுவதில்லை. எங்களைக் கொண்டாடுவதில்லை.” முத்துக்கள் சிலிர்த்துக்கொண்டன. “மனிதர்கள் மகத்தானவர்கள். நாங்கள் ஆழ்கடலில் இருந்தாலும் ஆர்வமுடன் தேடியெடுக்கிறார்கள்.
புகழ்பெற்ற கால்பந்தாட்டக்காரர் ஒருவரிடம், பந்தயத்தின் மிக மோசமான தோல்விகள் எவ்வளவு இடைவெளியில் ஏற்பட்டுள்ளன என்று கேட்டார்கள். “சில அங்குல வித்தியாசங்களில்” என்றார் அவர். “இன்னும் சிறிது முனைந்திருந்தால் – கொஞ்சம் வேகமாய் உதைத்திருந்தால் – முடிந்த