கவிதைகள்

அணையென ஆயிரம்பேரிருந்தாலும் தன்னந் தனிமையில் எனது நடை திசையொன்று தேர்ந்து நான்செல்லும் போது தூரத்தில் தொடரும் எனதுபடை

உனக்கென உள்ளது ஓருலகம் – அதை உருவாக்குவதே உன் கடமை தனக்கெனத் தடைகள் வந்தாலும் – மனம் தளராதிருப்பதே தனிப்பெருமை

மின்னல் வந்து இருள்தின்னும் ஒரு மழைநாள் இரவினிலே ஜன்னல் வழியே பன்னீரைமுகில் சிந்திய வேளையிலே என்ன பண்டிகை வானிலென்றே- நான் எட்டிப் பார்த்தேனா – அட

– மரபின் மைந்தன் ம. முத்தையா நகரும் நிமிடங்கள் முதலீடு – இதில் நஷ்டக் கணக்குகள் கூடாது சிகரம் தொடுவது நம் இலக்கு – இதில் சுணக்கம் என்பதே ஆகாது! முகமில்லாத தினங்களுக்கும் – ஒரு

-மரபின்மைந்தன் ம. முத்தையா ஜன்னல் கம்பிகள் பின்னால் நின்றால் சிறிதாய்த் தெரியும் ஆகாயம் தன்னைமட்டுமே எண்ணிக் கிடந்தால் தன்நிழல் வரைதான் பூகோளம்! பார்வையின் பரப்பே வாழ்க்கையின் பரப்பு

– சென்னிமலை தண்டபாணி சேகரித்துக் கொள்… சின்னச் சின்ன மகிழ்ச்சிகளை… உன் பாதையில் அவை…

-மரபின்மைந்தன் ம. முத்தையா எல்லாம் புதிதாய்த் தொடங்கவென இன்னொரு வாய்ப்பைத் தேடுகிறோம்; என்றோ செய்த தவறுகளை இன்று திருத்த எண்ணுகிறோம்.

-மரபின்மைந்தன் ம. முத்தையா காகிதம் போன்றது நம் மனம் காவியம் கூட எழுதலாம் ஓவியத் தூரிகை நம் மனம் உயிரோவியமே வரையலாம்

– மரபின் மைந்தன் ம. முத்தையா புல்லாங் குழலில் உள்ளது வெற்றிடம் புதிய ஸ்வரங்கள் பிறந்துவிடும் கல்விக்குப் போகும் குழந்தையின் மனதில் காண்பவை எல்லாம் பதிந்துவிடும்!

-சிந்தனைக் கவிஞர் கவிதாசன் சூழ்நிலைக் கைதியாக இருந்தது போதும் சூழ்நிலையை கைது செய்!